ระยะนี้ สัปดาห์หนึ่งผมจะไปว่ายน้ำออกกำลัง 2-3 ครั้ง โดยเดินจากบ้านไปเรื่อยๆ ลัดเลาะไปตามซอยประมาณ 20 กว่านาที ก็จะถึงสระว่ายน้ำซึ่งอยู่ในสปอร์ตคลับแบบเปิด (ไม่จำเป็นต้องเป็นสมาชิก) เช้าวันหนึ่ง ระหว่างทางเดินกลับหลังจากว่ายน้ำเสร็จ แม่ค้าขายอาหารข้างถนนใกล้สปอร์ตคลับในซอยที่ผมเดินผ่านประจำเดินสวนทางมาและร้องเรียกเสียงดังว่า “หมา หมา หมา หมา” ในมือถือถุงนมหนึ่งถุง ผมเลยพูดไปว่า “แถวนี้หมาเยอะนะ” แม่ค้าตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่มองหน้าว่า “มีอยู่ตัวเดียว หมาประจำซอย” ผมเดินต่อไปเรื่อยๆ ในใจก็คิดว่า “ก้อเราเห็นหมาในซอยนี้ตั้งหลายตัวนี่นา”
สัปดาห์ต่อมา ผมเดินมาว่ายน้ำอีก พอมาถึงหน้าร้านซึ่งทั้งตัวร้านและโต๊ะเก้าอี้ล้วนวางอยู่บนไหล่ถนนจนไม่มีทางเดิน ผมแวะบอกเธอว่า “หมาประจำซอยน่ะ มีหลายตัวนะ ไม่ได้มีตัวเดียว”…
บันทึกเรื่องราวของ ภัทรา-พุทธิพงศ์ สะท้อนการใช้อำนาจมืดของเครือข่ายอิทธิพลในการควบคุมสังคมด้วยการบีบบังคับกดดันผู้ที่ตกเป็นเป้าหมายอย่างเป็นขบวนการ ความเป็นมา
