ส่งท้ายปีเก่า...

ห้าทุ่มของคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2547 เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวหลายครั้งที่ท้ายบ้านซึ่งติดกับที่พักข้าราชการสำนักงานตำรวจแห่งชาติและคลองระบายน้ำสาธารณะเชื่อมต่อกับคลองแสนแสบ บางลูกระเบิดรุนแรงและใกล้บ้านจนเรารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน

เที่ยงคืนของวันเดียวกัน เสียงประทัดผสมเสียงระเบิดดังกึกก้องขึ้นจากบริเวณที่พักข้าราชการสำนักงานตำรวจแห่งชาติอีกครั้ง เราเห็นคนจำนวนหนึ่งกำลังจุดระเบิดที่ตีนบันไดขึ้นอาคารที่พักหลังหนึ่ง ที่เราเรียกว่าจุดระเบิดเพราะเมื่อคนทำการจุดวัตถุนั้น จะมีแสงแดงวาบขึ้นพร้อมกับเกิดเสียงดังมากเหมือนเสียงระเบิด ในเวลาไล่เลี่ยกัน มีการจุดพลุจากบริเวณใกล้เคียง อาจเป็นในเอกมัยหรือไม่ก็ทองหล่อ พลุระเบิดกลางอากาศบนท้องฟ้าใกล้บ้าน

พวกที่จุดระเบิดพยายามอำพรางว่าเสียงระเบิดที่ตนทำขึ้นนั้น เป็นการจุดพลุ แต่บังเอิญเราเห็นกับตาว่าไม่ใช่ เราเห็นทั้งตอนที่คนพวกนั้นจุด และแนวการยิงพลุซึ่งบอกถึงต้นตอของพลุนั้น ซึ่งเป็นคนละจุดกัน ดูเหมือนพวกเขาจะคิดว่าหากอ้างว่าเป็นการจุดพลุแล้วจะสมเหตุสมผล ดังเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2547 วันลอยกระทงที่ผ่านมา มีการจุดระเบิดบริเวณเดียวกันนี้ ครั้งนั้นเราโทรศัพท์แจ้ง 191 เจ้าหน้าที่ถามเราแบบไม่แน่ใจว่าเป็นการจุดพลุหรือเปล่า เรายืนยันว่าไม่ใช่

ท่านผู้อ่านลองพิจารณาเหตุผลต่อไปนี้ แล้วใช้วิจารณญาณของท่านสรุปว่าการกระทำดังกล่าวสมเหตุผลหรือไม่ และเป้าหมายที่แท้จริงคืออะไรกันแน่

ประการแรก ปัญหาเรื่องการจุดประทัดจุดระเบิดบริเวณนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว และเราก็ร้องเรียนมาตลอด เหตุใดจึงไม่มีการแก้ไขปัญหา ดูข้อ (2) และ (3) ของ การข่มขู่ให้กลัว

ประการที่สอง บริเวณดังกล่าวเป็นที่พักข้าราชการสำนักงานตำรวจแห่งชาติ มีอาคารที่พักห้าชั้นจำนวน 6 อาคาร มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจากหน่วยงานต่างๆพักอยู่จำนวนมาก เหตุใดจึงปล่อยให้มีการกระทำเช่นนี้เกิดขึ้น ขณะที่ตำรวจห้ามประชาชนกระทำการดังกล่าว แต่การกระทำเดียวกันนี้กลับเกิดขึ้นซ้ำซากในเขตตำรวจเอง เมื่อไม่ทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีแล้วจะไปห้ามปรามคนอื่นได้อย่างไร

ประการที่สาม การจุดประทัดและระเบิดเกิดขึ้นเป็นประจำ โดยเฉพาะในวันสำคัญต่างๆ แม้แต่วันเฉลิมพระชมน์พรรษาฯ ซึ่งการจุดประทัดจุดระเบิดในวันอันเป็นมงคลเช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่สมควรกระทำ พวกเขาควรจะจุดเทียนถวายพระพรมากกว่า

ประการที่สี่ อาคารที่พักข้าราชการสำนักงานตำรวจแห่งชาติทั้ง 6 อาคาร ตั้งเรียงตามยาวเป็น 2 แถวๆละ 3 อาคาร เรียงกันตั้งแต่หลังสน.ไปจนจรดคลองสาธารณะและหลังบ้านของเรา  เหตุใดจึงไม่จุดประทัดจุดระเบิดที่จุดอื่นหรืออาคารอื่น แต่กลับมาจุดที่บริเวณหลังบ้านชาวบ้านที่ร้องเรียนปัญหาความเดือดร้อนเรื่องนี้มาตลอด

ประการที่ห้า การจุดระเบิดในวันที่ 31 ธันวาคม 2547 กระทำถึง 2 รอบ คือตอนห้าทุ่มรอบหนึ่ง และเที่ยงคืนอีกรอบหนึ่ง ซึ่งการจุดพลุดอกไม้ไฟในวาระขึ้นปีใหม่ตามเป็นประเพณีจะกระทำตอนเที่ยงคืนเท่านั้น

ประการที่หก การจุดพลุดอกไม้ไฟในวาระสำคัญๆ หากจะกระทำก็ต้องกระทำในสถานที่อันควร มีมาตรการรองรับด้านความปลอดภัย ต้องคำนึงถึงความเดือดร้อนที่ประชาชนอาจได้รับ ทั้งในเรื่องของเสียงรบกวนและอันตรายที่อาจเกิดจากการจุดพลุนั้น ไม่ใช่ใครนึกอยากจะจุดพลุหรือดอกไม้ไฟเล่นที่ไหนก็ได้ ดังนั้น ความพยายามที่จะให้เข้าใจว่าเป็นการจุดพลุจึงไม่มีเหตุผลพอที่จะนำมากล่าวอ้างได้

ประการที่เจ็ด เหตุการณ์ซึนามิที่คร่าชีวิตผู้คนไปเป็นจำนวนมากที่ภาคใต้หากนับรวมผู้สูญหายด้วยแล้ว ยอดการสูญเสียเป็นหมื่น นำความโศกเศร้ามาสู่พี่น้องประชาชนไทยทั่วประเทศ แม้แต่ประเทศต่างๆทั่วโลกก็ร่วมไว้อาลัยกับการสูญเสียครั้งใหญ่นี้ บางประเทศถึงกับงดการจุดพลุเนื่องในวาระขึ้นปีใหม่ รัฐบาลมีคำสั่งให้ส่วนราชการงดงานรื่นเริง ท่านนายกทักษิณประกาศงดการไปร่วมในพิธีเคานท์ดาวน์ทุกแห่ง ทุกพระองศ์เศร้าโศกกับการจากไปของคุณพุ่มและประชาชนไทย แต่กลับมีการจุดระเบิดส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในที่พักข้าราชการตำรวจใจกลางกรุงเทพ

ท่านอ่านแล้วคิดอย่างไร สำหรับเรา มีคำตอบชัดเจนนานแล้ว